Einangrunareiginleikar

Einangrunareiginleiki efna er mismunandi. Hann fer að mestu eftir því hvernig efnin leiða varma. Leiðnitalan (λ) segir til um hversu vel efni leiða varma. Leiðnitalan er efniseiginleiki, þannig að efnisflokkar eins og t.d frauðplast, steinull, timbur og steypa hafa sína einkennandi leiðnitölu, sem þó er lítillega breytileg innan hvers flokks. Myndin hér til hliðar sýnir hversu mikið af frauðplasti, steinull, timbri og steypu eitt og sér þarf til að uppfylla lágmarkseinangrunarkröfu  fyrir útveggi (U = 0,4 W/m²K) samkvæmt bygginga-reglugerðinni.

Einangrunareiginleikar efna verða betri eftir því sem leiðnitalan (λ)er lægri (minni varmaleiðni).

Kólnunartala (U-gildi)

Til þess að áætla einangrunargildi einstaka byggingarhluta er oftast stuðst við svokallaða kólnunartölu (U). Kólnunartalan segir til um hversu mikil orka flyst í gegnum einn fermetra af  byggingarhluta þegar hitamunur yfir hann (inni og úti) er ein gráða Kelvin (eða °C). Samkvæmt byggingarreglugerð á að reikna kólnunartölu eftir aðferð sem er að finna í staðlinum ÍST EN ISO 6943:1996 .

Til þess að finna út kólnunartölu útveggjar þarf að finna varmaviðnám (R) í hverju efnislagi veggjarins. Varmaviðnám er fundið út frá þykkt og leiðnitölu efnislagsins, með eftirfarandi sambandi:

þar sem R er varmaviðnám     [m² K/W]
s er þykkt á lagi       [m]
λ er leiðnitala [W/m K]

Kólnunartalan (U) er síðan fundin sem andhverfa summu varmaviðnáma efnislaga í veggnum að meðtöldu varmaviðnámi innilofts (R_i) og útilofts (R_u).

þar sem

U er kólnunartalan [W/m²K]
R_ei er varmaviðnám efnislags [m² K/W]
R_i er varmaviðnám innilofts [m² K/W]
R_u er varmaviðnám útilofts [m² K/W]